Ara verdim mi bir daha toparlayıp yazmak zor oluyor , ama yinede arayı fazla açmamalı.
Evimizde 2 yaş çocuğunu olduğu tüm hallerinden belli gerçekten de.
“Ela şunu şöyle yapalım”
“Hayıy anne hayıyyy”
“Ela şurayı toplar mısın ?”
“Hayıy baba hayıy”
Henüz kelimeye yeni aşikar oldugumuzdan babayla birbirimize gülüyoruz şimdilerde . Söyleme şekli , tonu hoşumuza gidiyor . Ama ilerde büyük inatlaşmalara sebebiyet verebilir .
Kitap sevdamız tam gaz gidiyor. Elinde sürekli bir kitap , “oku anne oku”, “oku baba oku” veya kim varsa aile yada arkadaslardan , herkese “oku oku oku” :) Bense okunacaklar için, hala kocamı ikeaya götürmeye ikna cabalarımla ugrasayım ( 60-70 km ) kitaplar degişik yerlerde sürünerek sinirlerimi bozuyor . Zaten sabırsızım , odada rafların yerini bile hazırlamışım , öyle bekliyorum haftasonunu , bakalım Gültek bey lütfeder de götürür mü diye ? Takınca güzel olacak , yavrunun kitapları düzene girecek inşallah .
25. ayımızın favori kitabı ise Değnek Adam . Her resimde degnek adamın yerini tespit etmeyi , degnek adamın karısını görünce anne anne diye bagırarak işaret etmeyi seviyor. Kitaplarda en çok dikkat ettiği şey anne, baba ve çocuk ( bebek) unsurları . Mutlaka ayırt ediyor ve hikayenin herhangi bir yerinde bu anne , bu bebik , bu baba gibi çıkışlarla araya giriyor :)
Gectiğimiz hafta 3 günü yolda gecen 1 haftalık bir break verdik İzmir-Ankara-Isparta-İzmir hattında . Ela en yakın akrabalarını yani anneanne, dede, dayılarını, kuzenlerini, Fundasını, babaanne( hala babaannesine BABİLİ diyor) , Kayacan ve dedesini gördü. Hepsiyle ayrı ayrı takıldı , coştu. Tadını çıkardı . Fundanın ablası Lulunun pamuk kedisi Lokumu sevdi . Başak ve Çınarla tanıştı . Nil ve Özlemle son dakika çıkan bir aksilik yüzünden görüşemedi :( İlk kez kara dokundu , soguktan eli acıyınca agladı :)
Eve dönüş onun için ayrı bir sevinç , oyuncaklarını , Luli kanalını , hamurlarını özlüyor olsa gerek . Tatili mutlu geçsede evin yeri bambaşka hem onun , hem bizim için . Home sweat home :)
Dün aksam beni kopartan replik :
H: Ela sen annenin tatlısı mısın ?
E: Hı hııı ebet ….
Ve anne Eloşun kaymaklara yumulur …
İşte böyle geçiyor son günler…
6 yorum:
Çok şeker oluyorlar değilmi? İyi bilirim sizinki gibi bir hayıyyycıda bizde var:)))
ohh kara da kavuşmuşsunuz.. nerde yakaladınız karı bu arada? İstanbul bu sene görmez artık, basbayağı bahar geldi
Masallah sizinde pek tatlıymıs yavrunuz , Elaylada birkac gün araları galiba.
Deli annem , karı yakaladık sayılmaz aslında söyle ince tabaka çimler üzerinde kalmıstı , biraz dokunsun hissetsin istedim . Aslında İzmirden giderken ne hayallerim vardı kardanadam yapacağız diye .. Neyse
hayatcım, eloşun kitap aşkına çok sevindim, ne güzel fotoğraflar ayrıcana. çok özlemişim ya. sizin ana-kız insanı rahatlatan bir sihriniz var
Allah bağışlasın anne olmak ne güzel şey...Sevgiler...Başarılar..
Anne olmak zor sanat.Allah bağışlasın....İstanbula'da kar gelse keşke...Bebelerimiz kar görse....
Yorum Gönder