Bekpek

Sabah okula gitmek için kapıdan çıkmak üzereyiz " Anneee bekpekim nerdeee ?" diyen bir cüce . Güldüm , sırtına taktım , birde poz verdirip fotosunu cektim .

Şaşırıyorum , 33 aylıksın daha , ne zaman büyüdün ne zaman okullu oldun birde sırt çantası aranıyorsun sabah sabah hemde ingilizce , sıpoş seni:))

Sınıfında 12 kişiler . En küçükleri , ama ingilizce sınıflarında en çabuk kelimeleri kapanı , şarkılara en çabuk adapte olanı imiş miniğim . Böbür böbür !!!

Hersey iyi güzel , bizimki adaptasyon konusunda fena degil. Gerci gecen hafta gribal durum sözkonusu olunca 2 gün yollamadım okula , evdeydi. Okulu özledin mi diye sorunca , hayıy özlemedim , ben evi özledim de diyiverdi. Birkez daha vicdan yaptım , bezini bile bırakmadan full time okula vermeye kalktık , iyi mi ettik diye . Üstelik bu ay sonuna kadar bez konusunu halletmemiz gerekirken , ilerleme kaydedemiyor oluşumuz beni üzüyor.

Dün Yaseminlere gittik oturmaya , yani öğretmenine. Yasemin , Elaya yumusakca yakında bezi bırakacagını söyledi , degil mi Ela diyede teyit almak isterken bizimki yapıstırdı cevabı "Hayıy ben çiş söylemecaam " . Bariz inadım inad totom 2 kanat halleri. Eyvallah yavrum . Ne diyelim . Umarım okuldan kışkışlanmayız yakın zamanda bu sebepte dolayı . Hala bekliyoruz:)) İkimizde zorlamak istemiyoruz , zaten görünen o ki nafile . Sadece yakın zamanda canının bezden kurtulmayı istemesinden başka birşey bekleyemiyoruz artık .

Diğer kresle konustum , onlar bez konusunda ılımlılar , küçük yas gruplarıda var , sorun yok . Ama şimdiki okulla karsılastırınca daha karanlık , daha sıkısık geldi bina . Ama mecbur kalırsam , bilemiyorum , üf püf ...