Çatladı Sabır Taşı

Dogrusu annelik degişen hormonlar , tanrının verdiği ruhani güç ve sevgi , sabır vs.vs derken en sonunda sabırlı bildiğim benimde sabrımın tasacagını öğrenmiş bulunuyorum . Dünkü postta Eloşun son zamanlarda huzursuz hallerinden sıkıldığımı yazmıştım , aslında pişikle başladı bu cıglıkla karısık aglamalar , o yüzden olduguna yormustum bende . Sonra rahatlamış gibiydi ama , genel olarak tamda o günlerden beri yani 10 gün öncesinden beri , Ela kendini bu sekilde ifade etmeye basladı galiba .

Gece kalkışlarımız düzenli en azından 12.00 , 2.30 , 4.30 .6.30 gibi düzenimiz asagı yukarı . Kimine göre bu bile cok ama aglama veya uyumama olmadıktan sonra emip uyumasına bir itirazım yok. Sadece ögleden sonraları kendimi 1 saat kadar sarj etmem gerekiyor . Bu olamadıgında ise cok gergin oluyorum , tıpkı bugün gibi . Sabah nasıl olduysa izin verdi küçük hanım , biraz uyududa bende onun ütülerini bitirdim . Öglen babamız gelmedi bugün , dolayısıyla öglen by-pass olmadım. Ögleden sonra ise Ela hiç uyumadı , uyutmaya calıstıkca huzursuzlastı , huzrsuzlaştıkca sesi yükselmeye basladı ve bu durum aglama ve bagırtılarla 19.30 e dek sürdü .WC ye bile gidemeyecek durumdaydım , cıglık cıglıga felaket. Ne yazıkki babamız aksam yemeginde dısarda oldugundan yine gelmedi . Bunuda aksam 6 da bildirdi . Artık iyice gerilen ben telefonu bir hışımla kapattım artık, Ela aglıyor ben aglıyorum , o bagırıyor , ben artık kızım sus nolur diye yalvarıyorum . Pek acıklıydı halimiz . Epeyce bir sürdü . En sonunda hanım yorgunluktan sızdı ve bende biraz olsun kendime gelebildim .

Annelik öyle böyle degil gercektende sabır işiymiş . Bunu bir kez daha bende teyit ediyorum arkadaşlar . Hamilelik zaten uzun bir sürec ama dogum ve lohusalık , omzunuza binen yeni sorumluluklar derken insan kendini unutuyor bazen . En temel ihtiyaclarını göremiyorsun . Alışveriş ti, kuafördü , sinemaydı kimbilir kendi basına ne zaman gidebilecegim özgürce tekrar . Ela kreşe falan başlayınca mı ? Portakal suyumdu , kolamdı , şarabımdı ne zaman içebilecegim Eloşu düşünmeden ? Aslında adam akıllı düşünüldüğünde hamilelikle birlikte bir kadının yaklasık 3 senesi tamamen bu küçük cücelere feda oluyor . Büyük kahramanlık , yüce bir iş valla . Annelik ömür boyu tabi o ayrı , ama bu süreç cidden meşakkatli . Çok iyi düşünmek ve hayatı ona göre planlamak lazım bu süreci kazasız belasız , mutlu atlatabilmek için .

Ben ise kendim için ancak Eloşun 10 gün önceki melek kız hallerine dönmesini umut edebiliyorum birkaçgündür . Yoksa zorlanacağım .

Karamsar bir post oldu . Konuyu degiştirip günün gelişmesini yazalım. Bebekle bu kadar yakın ilgilenirken ilkleride yakalama sansımız oluyor ne güzel . Bugün mutfakta birseyler yemeye calısırken , Eloş hanımda yanımda pusetinin içinde meşhur çığlıklarını atarken pusete taktığım renkli oyuncagı farketti ve gerçek anlamda ilgilenmeye başladı . Tesadüfi degil , artık ciddi ciddi nesneleri özellile canlı renkteki nesneleri görüp takip ediyor gözleriyle . Mutlu oldum tabi . Tabiki anı resimledim .